313 Έρευνα για τη γήρανση | Μεγαλώνοντας με τον HIV

Τα γηρατειά είναι κάτι που μας αφορά όλους, οροθετικούς και μη. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας ζουν πλέον με HIV. Τα τελευταία χρόνια, οι συνέπειες της λοίμωξης στη γήρανση έχουν ανοίξει ένα νέο πεδίο ερευνών.

Η έρευνα για τη γήρανση σε συνδυασμό με την HIV λοίμωξη έχει μείνει πίσω σε σύγκριση με άλλες πτυχές της οροθετικότητας, επειδή για αρκετό καιρό ήταν αμφίβολο κατά πόσο μπορεί κάποιος να ζήσει για πολύ καιρό με τον ιό. Όμως, με την εμφάνιση της συνδυαστικής αντιρετροϊκής αγωγής και την πρόοδο της ιατρικής φροντίδας, οι οροθετικοί έχουν πλέον αυξημένο προσδόκιμο ζωής. Θα πρέπει, λοιπόν, τώρα να ερευνήσουμε όλους τους τρόπους με τους οποίους ο συνδυασμός οροθετικότητας και γήρατος επιβαρύνει το ανοσοποιητικό σύστημα.

HIV και γηρατειά: Έρευνα

Η γήρανση είναι ένα φλέγον ζήτημα. Για πολλούς ειδικούς και επαγγελματίες υγείας, η επιβράδυνση της γήρανσης, η διακοπή της ή ακόμα και η αναστροφή της έχουν γίνει κάτι σαν την αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου. Σε άλλα κεφάλαια του παρόντος οδηγού θίξαμε παθήσεις, όπως οι καρδιακές παθήσεις, οι διάφορες μορφές καρκίνου και η οστεοπόρωση, που πλήττουν τα οροθετικά άτομα νωρίτερα από το φυσιολογικό. Παρ’ όλο που οι σχετικές μελέτες έχουν περιγράψει πολλά από τα προβλήματα που παρατηρούνται σε οροθετικά άτομα μεγαλύτερης ηλικίας και έχουν προτείνει κάποιες πιθανές αιτίες εμφάνισης αυτών των προβλημάτων, εξακολουθούμε να έχουμε σημαντικά κενά στις ιατρικές γνώσεις μας, τα οποία καλούμαστε να συμπληρώσουμε με προσεκτικές έρευνες.

Φυσικά, ο λόγος που η ιατρική μπορεί πλέον να εστιάσει στη γήρανση με HIV είναι επειδή η οροθετικότητα έχει μετατραπεί σε μια χρόνια και διαχειρίσιμη πάθηση χάρη στην αποτελεσματική αντιρετροϊκή αγωγή. Η έρευνα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την αντιμετώπιση του HIV και υπάρχουν πολλοί τομείς στους οποίους απαιτείται περαιτέρω μελέτη.

Για παράδειγμα:

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου για τη μετάδοση του HIV σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας; Παίζει ρόλο η μεγαλύτερη διαθεσιμότητα φαρμάκων που καταπολεμούν τη στυτική δυσλειτουργία; Μήπως η κολπική ατροφία στις μεγαλύτερες γυναίκες αυξάνει τον κίνδυνο να μολυνθούν με HIV; Γιατί δεν υπάρχει αποτελεσματικότερος έλεγχος που να στοχεύει σε αυτές τις ηλικιακές ομάδες;
Πόσο ακριβώς αυξάνουν τον κίνδυνο επιπλοκών ο HIV και η συνδυαστική αντιρετροϊκή αγωγή; Και τα δύο αυξάνουν την πιθανότητα να αναπτυχθούν καρδιαγγειακές παθήσεις, αλλά σε ποιο βαθμό το καθένα; Η ασπιρίνη θεωρείται ότι προλαβαίνει την ανάπτυξη καρδιαγγειακών παθήσεων σε διαβητικούς ασθενείς. Όπως δείχνουν μερικές έρευνες, δεν αποκλείεται η οροθετικότητα να είναι παρόμοια με το διαβήτη ως προς τους καρδιαγγειακούς κινδύνους – μπορεί λοιπόν να βοηθήσει η ασπιρίνη;
Πώς πρέπει να γίνονται οι προληπτικοί έλεγχοι για κακοήθεις όγκους / καρκίνους; Ποια άτομα πρέπει να κάνουν προληπτικό έλεγχο; Πότε; Πώς; Η πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του πρωκτού είναι μεγαλύτερη στους οροθετικούς, αλλά εξακολουθούμε να έχουμε λίγα στοιχεία για το πώς εξελίσσονται οι αρχικές ανωμαλίες, για τη σχέση κόστους/οφέλους και για το ποια μέθοδος είναι καλύτερη.
Οι μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες συχνά αποκλείονται από τις κλινικές δοκιμές, όπως και όλοι όσοι έχουν σημαντικά ιατρικά προβλήματα. Αν κάναμε πιο συγκροτημένες προσπάθειες για τη μελέτη των αντιρετροϊκών και αν είχαμε πιο λεπτομερή και ασφαλή στοιχεία που να αφορούν τις εν λόγω ομάδες, θα μπορούσαμε να βελτιστοποιήσουμε τη θεραπεία και την ιατρική επίβλεψη.
Θα έπρεπε μήπως η αντιρετροϊκή αγωγή να προσαρμόζεται στην ηλικία του ατόμου; Το πώς μεταβολίζονται τα φάρμακα στο ήπαρ αλλάζει με την ηλικία. Αν οι κλινικές δοκιμές με χαμηλότερες δόσεις αντιρετροϊκών αποδειχθούν αποτελεσματικές, θα μπορούσαμε έτσι να μειώσουμε την τοξικότητα των φαρμάκων. Μήπως υπάρχουν αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στα αντιρετροϊκά και τη γήρανση τις οποίες δεν έχουμε προβλέψει;
Τι γίνεται με τις γενικότερες ερευνητικές θεραπείες που αφορούν τη γήρανση; Παρ’ όλο που βρίσκονται ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο, οι έρευνες που προσπαθούν να προλάβουν τη μείωση των τελομερών, τα οποία είναι κάτι σαν το σήμα κατατεθέν της γήρανσης, θα μπορούσαν ενδεχομένως να βοηθήσουν με ορισμένες πτυχές της πρόωρης γήρανσης που συναντούμε στους οροθετικούς.
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ερευνήσουμε, να προλάβουμε και να διαχειριστούμε άλλα ιατρικά προβλήματα; Μήπως πρέπει να αντιμετωπίσουμε πιο επιθετικά τη χαμηλή οστική πυκνότητα που συνδέεται με την οροθετικότητα; Μήπως πρέπει να κάνουμε προληπτικούς ελέγχους για να εντοπίζουμε νωρίτερα τη γνωσιακή δυσλειτουργία; Θα πρέπει να διαφέρουν οι τιμές-στόχοι της πίεσης από αυτές της χοληστερίνης;

Θα πρέπει να υπάρξει μια καλύτερη εκπροσώπηση των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας στις κλινικές δοκιμές που στοχεύουν ειδικά στην ανάδειξη ζητημάτων που έχουν να κάνουν με τη γήρανση. Η συγκέντρωση δεδομένων και εμπειριών από όλες τις ΜΛ θα συμβάλει στην πιο ουσιαστική μελέτη των επιπτώσεων και των παραγόντων κινδύνων που αφορούν όλα τα προβλήματα υγείας που συναντούμε στη γήρανση. Θα συμβάλει επίσης στο σχεδιασμό παρεμβάσεων με στόχο τη βελτιστοποίηση της υγείας των οροθετικών ατόμων. Η έρευνα πάνω στη γήρανση και την HIV λοίμωξη θα πρέπει να καλύψει πολλά ακόμη πεδία, στην κατεύθυνση της διεύρυνσης των προληπτικών και θεραπευτικών εργαλείων.